Lowlands 2005 in de kranten

Volkskrant
maandag 22 augustus 2005





Volkskrant - AD - NRC - NOS - Metro - De Telegraaf - ANP

Lowlands-adrenaline doet doktersadvies vergeten Lowlands 2005 toonde aan dat de alternatieve popmuziek een creatieve hoogconjunctuur van jewelste beleeft Van onze medewerker Menno Pot BIDDINGHUIZEN - De dertiende Lowlands was de leukste editie in jaren. De grote namen stelden niet teleur. Maar de jonkies maakten Lowlands tot een succes. Krukken weg en lós ging Ricky Wilson. Het popmuzikantenbestaan is soms hard. Zaterdagmiddag speelden de Platinum Pied Pipers voor honderd man publiek in de ruime Bravo-tent, tijdens de dertiende editie van Lowlands in Biddinghuizen. Sneu, want de groep uit Detroit brouwt een mooi, virtuoos mengsel van soul en hiphop. Twee uur later was de Bravo áfgeladen en voor aanvang van het volgende optreden al in feeststemming. Voor wie dan wel? Voor het melige zooitje ongeregeld uit Amsterdam dat zich De Jeugd van Tegenwoordig noemt, bestaande uit bandleden als Willie Wartaal en De Neger des Heils en op het podium tot onthutsend weinig muzikaals in staat. En dat dankzij één onzinhit: Watskeburt!? Her en der hoorde je poppuristen mopperen over de aperte onkunde van de ‘Jeugd’, maar wat was het hilarisch. ‘We zijn de eendagsvliegen van 2005’, gilden ze toen ze opkwamen, ‘maar we vliegen je recht in je bek!’ Hun hit kondigden ze aan als ‘de carnavalskraker’. Ook deden ze alvast een nummer van het aanstaande album dat over de edele kunst der fellatio gaat en Doe De Stofzuiger heet. Volslagen absurd, en juist daarom een welkome afwisseling. Gelukkig waren er veel meer redenen om zondagavond met een brede, tevreden glimlach het Lowlands-terrein te verlaten. Het was na de bui van vrijdag onverwacht mooi weer en bijzonder gezellig op het nagenoeg uitverkochte terrein. Maar wat viel er bovenal ongelooflijk veel spannende nieuwe pop te beluisteren. Voor Lowlands bleek dertien geen ongeluksgetal: het was de leukste Lowlands in jaren. Dat Lowlands twee keer zoveel mensen trok als Pinkpop, was te danken aan de grote namen. Er waren veteranen (Bad Religion, Nick Cave, The Pixies) en Amerikaanse arenarockers (Korn, Queens Of The Stone Age, Marilyn Manson, Foo Fighters) in overvloed. Ze stelden niet teleur en deden waarvoor ze gecontracteerd waren. Het waren echter de jonkies, in veel gevallen debutanten afkomstig uit Groot-Brittannië, die Lowlands ook muzikaal tot een succes maakten. Vooral op vrijdag en zaterdag kon je van het ene naar het andere podium rennen voor wéér een brutaal bandje dat pas één album heeft uitgebracht en nog spettert van branie. Neem Ricky Wilson, frontman van de fenomenale Kaiser Chiefs. Niet lang geleden blesseerde hij zijn enkel toen hij tijdens een optreden van het podium sprong. Op Lowlands kwam hij op met een ingezwachtelde enkel en krukken, maar de adrenaline deed hem het doktersadvies vergeten: weg die krukken en lós ging Wilson. Het was moeilijk om je los te rukken van de ‘Kaisers’, maar je móest wel: iets verderop speelden The Subways, een piepjong Engels ragbandje dat nog niet genoeg goede liedjes heeft, maar wél een prima live-reputatie (precies als The Others, op zaterdagavond). En iets later was het alwéér springen en dansen op geweldige dansrock: Franz Ferdinand klonk hechter en steviger dan vorig jaar en liet horen dat het tweede album net zo heerlijk wordt als het eerste. En toen hadden we The Magic Numbers al gehad, met hun sprankelend blije liedjes en hemelse harmonieën. Zó fris en zó mooi. Na de eerste dag kon Lowlands 2005 al nauwelijks meer stuk. En dat terwijl een aantal van de beste optredens op dag twee te zien waren: eerst Maxïmo Park, óók al hoekige ‘new new wave’, en daarna The Arcade Fire, de acht koppen tellende Canadese band die emotionele, theatrale en intense popmuziek maakt die nergens van lijkt afgekeken. Weinig groepen zullen op Lowlands zoveel nieuwe zielen gewonnen hebben als zij. En er was nog meer goeds uit Canada: Buck 65 bijvoorbeeld, die liet horen dat je zelfs hiphop en ‘pop noir’ al la Tom Waits met elkaar kunt combineren. Vergeleken met de eerste twee dagen was zondag iets gewoner, ondanks sterke optredens van ‘Britse nieuwe’ als The Editors, Sons & Daughters en The Futureheads. Misschien was het wel gewoon verzadiging. Lowlands 2005 toonde aan dat de alternatieve popmuziek een creatieve hoogconjunctuur van jewelste beleeft. Niets ten nadele van de gearriveerde rockgroepen, maar dit weekend draaide in feite niet om hen. Wie op Lowlands alleen hun optredens afliep, heeft eigenlijk amper gemerkt wat een prachtige tijden het zijn.

Naar de top van deze pagina