Acido's Website - Lowlands 2003

Retro en camp op nat Lowlands

Luc Wierts

"Ach dat waait wel over." De veelgehoorde reactie op de zoveelste korte regenbui tijdens het Lowlands-weekend. De grillige weersomstandigheden, nu eens een waterige doch warme zon, dan weer een felle regenbui konden de bezoekers van het festival in Biddinghuizen ook dit jaar niet deren.

Okee er waren wat minder zomerse truitjes te zien dan andere jaren en de regenjasjes kwamen wat vaker tevoorschijn, maar ook de modderpoel van de voorgaande editie bleef uit.

Dit jaar was ook het laatste openluchtpodium, Dommelsch, omgetoverd in een tent, dus voor de concerten was de regen toch al geen probleem. De Eindhovense rockers van The Spades eisten die verandering op, tijdens hun heavy rock ’n roll show met bijpassend afsluitend geweld op zondagmorgen.

Ook gezien tijdens het concert: de veertienjarige punkrockers van The Freckles die na hun vijftien minuten van roem zaterdag handtekeningen uitdeelden.

Met 48.000 bezoekers was Lowlands een stuk minder druk dan de voorgaande jaren. Desondanks was het Alpha podium weer massaal bezet tijdens mega-rock-act Live, die er hooguit tijdens de hits een meezingconcert van wisten te maken.

Enkel bij publieksfavoriet Moloko was de tent veel te klein. Zangeres Roisin Murphy was weer eens de enigmatische frontvrouw die het publiek in extase kan brengen. En dat het publiek haar goedgezind was, bleek wel toen ze haar schoen in het publiek trapte. Hij werd netjes teruggebracht bij haar.

De muzikale verrassingen waren dit jaar vooral te vinden op de kleine podia India en Higher Ground. Beloftes als The Kills en The Rapture maakten indruk en feest was er bij de Noorse rockhoempa inclusief olievaten van Kaizers Orchestra en in de massaal volgelopen Higher Ground tijdens het Spaanse dansfeestje van Dusminguet. Tijdens andere concerten hing het publiek op de relaxplaats loom in oude stoelen of banken.

Ondanks twee podia minder en enkele afzeggingen wist organisator Mojo een breed en spannend programma samen te stellen. Natuurlijk maakten sommigen hun status niet waar (synthipopact Ladytron en oppergeezer The Streets bijvoorbeeld). Maar dan was er wel weer wat anders te zien, zoals de hemelse zang van Allison Goldfrapp. En zoals bleek: retro is in, zeker ook met een beetje camp. Of dat nu de vijfentwintig minuten durende solo’s à la Led Zeppelin zijn van The Mars Volta of de glamrock knipoog van Electric Six (Danger High Voltage!).

Maar wellicht kwam het grootste feestje op het conto van de Abba-pastiche van Björn Again. Niet intellectueel verantwoord, maar daar maalt niemand om. Gelukkig was het optreden niet in de te kleine Juliet tent. Deze concerten waren tijdens Nederlands afsluitende festivalweekend van muziek en cultuur nu beschikbaar voor het grote publiek. En in geval van de Abba-show meer dan terecht.