Lowlands 2008 in de kranten

Volkskrant




Volkskrant - AD - NRC - Parool - ANP

Lowlands 2008 was vooral een Nederlands feest Van onze verslaggever Robert van Gijssel BIDDINGHUIZEN - Waarom spelen we in een tent, zijn wij de fucking circusact?’ Helaas Johnny ‘Rotten’ Lydon, maar zo was het wel een beetje. Het reünieoptreden van de Sex Pistols op Lowlands had in de aanloop naar het festival in Biddinghuizen voor een aardige controverse gezorgd. De een vond de programmering van de Britse oerpunkers dwaas – wat zou die gekke Lydon nu nog in te brengen hebben –, de ander dacht: geniaal, want Sex Pistols, dat is een legende en die hoort er bij. Elke editie van Lowlands heeft wel zo’n grote comeback in de aanbieding. Holle frase Rotten deed wat van hem verwacht werd: hij was irritant. Kwam veel te laat op, zoog voor het eerste nummer theatraal aan een fles cognac (of was het Baileys?), paradeerde over het podium, bracht Hitlergroetjes, speelde de clown. Maar de beuk erin, dat lukte niet. Het kan zo simpel zijn, punk: gitaar, bas, drums, vierkwartsmaat en scheurzingen maar. De Sex Pistols kunnen het niet, spelen rommelig langs elkaar heen, zijn geen bandje meer en knallen niet ondanks de punkklassiekers in het repertoire. Het openingsnummer Pretty Vacant klonk weliswaar als een fijne stem uit het verleden, maar zo achteloos gebracht klonk het als een holle frase. Het publiek had de freakshow na twee nummers gezien en de uittocht uit de eerst toch stampvolle Grolsch-tent was massaal. Terecht: er was wel heel veel beters te zien. Jubileum In veel opzichten was Lowlands 2008, de zestiende aflevering van het driedaagse popfestival in de Flevopolder, een Nederlands feest. Natuurlijk omdat het jaarlijkse hoogtepunt van de Nederlandse podiumpop onder nagenoeg perfecte weersomstandigheden altijd een feest is – pas zondagavond barstten de eerste regenbuien los – met vijftigduizend man kamperen in de polder krijgt zonder regen en modder bijna iets menselijks), maar er leek dit jaar wel een gouden Hollands randje om Lowlands getrokken. Vanwege het jubileum van vijftig jaar Nederlandse popmuziek, dat zaterdag werd gevierd met veel karaoke-meligheid en meezing-Hazes. Maar vooral dankzij krachtige nationale bijdragen aan het programma. Zo stond Lowlandslogo-ontwerper Peter te Bos van Claw Boys Claw dit jaar eens op het podium van zijn werkgever, en mocht dat andere rockbeest Anouk de vrijdagavond afsluiten op het grootste podium, de Alpha-tent. Hiphop Een verrassende knal werd zaterdag uitgedeeld door Big 2 en Willy van het hiphopduo The Opposites. De akelig kale en harde beats en rauwe hiphopslang van de jongens uit Heiloo en Noordeinde werkten in de bomvolle Bravo en op het gras ver daarbuiten als pep op de Lowlandsgangers. De rhymes van de laatste plaat van de twee, Begin Twintig, werden woordelijk mee gevuilbekt door een man of tienduizend, en zo bewezen The Opposites de nieuwe hoofdpredikers te zijn van de nederhopcultus, een jaar na het uiteenvallen van het Zwolse Opgezwolle. Extince, uit de vorige hiphopgeneratie, die zondag nog wel de competitie aanging als openingsact in dezelfde Bravo-tent, moest ook buigen voor de nieuwe bazen. Maar eerlijk is eerlijk, hij stond tegenover gewoontegetrouw zondagochtendbrak publiek. Dan was er in de marge van het festival nog een opwindend Nederlands thema in de ‘experimententent’ X-Ray, een klein podium in een metalen schuur. De Utrechtse Bong-Ra, een oprecht enge Nightmare on Elmstreet-achtige verschijning achter een laptop, trok onvoorstelbaar gemene digitale metalcore (grafherrie) uit zijn Applebook, waarna de hardcore dj Promo ook nog even mocht laten horen dat dat genre na de gabbergekte interessante nieuwe wegen is ingeslagen, en eerder aansluit op Japanse noise dan op de goede oude stuiter-terror. Een heerlijk gek avondje. Same old Lowlands leek dit jaar moeite te hebben gehad daverende headliners te boeken, en het programma leed dan ook aan het ‘alweer?’-syndroom. N.E.R.D. stond op het hoofdpodium, met Editors, Franz Ferdinand en Anouk. Vaak eerder gezien, geen verrassingen, geen echt spektakel, al kon Franz Ferdinand nog worden beschouwd als herboren na een ingelaste pauze van een paar jaar en met fris werk van de relatief nieuwe tweede plaat. De Alpha-tent kon zaterdag dan eindelijk een uur springen op briljante Britpop, al deed het publiek dat toch vooral op de oude hits. Maar genoeg hoogtepunten, en dat is ook bijna gewoonte, waren te vinden in de marge en het middengedeelte van het programma, op net iets kleinere podia als India en Grolsch. Van ongekende klasse was de psycho-americana van het Amerikaanse Yeasayer op zondag, met hemelse samenzang en een veelvuldig ingezet herhaaleffect op gitaar en drums. Zeer aanwezig waren The National, Tunng en Thrice; luistermuziek aan de zware kant van het popspectrum, maar daar is op Lowlands gelukkig een groot publiek voor. De enige echte misser ontpopte zich uit het Finse Nightwish, een gothickitsch-band met jengelzangeres die ook nog vals uithaalde en dus een nog voor geen derde gevulde Alpha tegenover zich vond, op primetime zaterdagmiddag. Verder leek ook het publiek niets te zeuren te hebben, getuige het prikbord aan het in het leven geroepen ‘zeikloket’. De klachten daar opgehangen leken uitsluitend bedoeld als Lowlandshumor: ‘Jonger EHBO-personeel graag, en ze moeten sneller pillen uitdelen.’

Naar de top van deze pagina