Home Up Site map


Home > Stuff > Lowlands > 2008

Lowlands 2008 in de kranten

Algemeen Dagblad




Volkskrant - AD - NRC - Parool - ANP




Lowlands is aangenaam ontdekken

BIDDINGHUIZEN - ,,Ik ben wel in voor een uurtje rust op de camping, verzucht een vermoeide twintiger tegen zijn vrienden op zaterdagmiddag. Het is kwart voor vier, het is bloedheet en het drietal is even helemaal murw geslagen door de overdosis entertainment op de zestiende editie van A Campingflight To Lowlands Paradise. Drie lange dagen lang is Lowlands, met 55.000 bezoekers, een wereld op zich.

Wie in Biddinghuizen geen trek heeft in muziek richt zich op dansvoorstellingen, theatergroepen, karaoke, tafeltennis, tatoeages van Henk Schiffmacher, biologisch voedsel, massages, cabaret, films en zelfs op lezingen van politici en professoren. Wie wél zin heeft in muziek wacht een ware uitputtingsslag.

Lowlands vaart de laatste jaren een andere koers: hier spelen geen peperdure stadionacts meer, bands die volgens de organisatie het budget opslokken en zorgen voor onhandelbare publieksstromen. Die aanpak loont: Pukkelpop, dit weekend in Vlaanderen met stadionacts als Metallica verkoopt niet uit, Lowlands zonder dergelijke megagroepen wel.

Jonge bands als The Wombats, The Pigeon Detectives, Editors en Plain White T's nemen in Biddinghuizen hun plaats op de hoofdpodia in. Vaak gaat dat gepaard met nogal wat moeite: de afgelopen jaren hebben niet veel artiesten opgeleverd die deze hoofdrol aankunnen.

De Britse gitaarformatie The Kooks heeft die potentie vrijdagavond wél, en dan vooral door de charmes van krullenbol Luke Pritchard. Zelfs Anouk krijgt het er warm van: ,,Wat vonden jullie van The Kooks? Wat is die zanger cute. Ik heb hem even mogen aanraken, verzucht de vrijgezelle Anouk met een veelbetekenende grimas.

Toch is het echte venijn te vinden op de kleinere podia. Daar staat dit weekeinde volop talent uit binnen- en buitenland zoals The Ting Tings, GEM, MGMT, One Night Only en aanstormende zangeressen als Laura Marling en Lykke Li.

Lowlands is dan ook vooral een aangename ontdekkingstocht, en veel van deze namen zullen later ongetwijfeld op een groter podium terugkeren. Plaats voor nostalgie is er uiteraard ook: al vroeg op de zaterdagmiddag wordt de popkennis getest tijdens 50 Jaar Nederpop.
De jeugd kent de klassiekers wel die door wisselende artiesten van nu gecoverd worden: het is fanatiek meeschreeuwen met Venus van Shocking Blue, De Vlieger van Hazes, Little Green Bag van George Baker, No Limit van 2 Unlimited en Saturday Night van Herman Brood.

Dat heimwee ook verkeerd kan uitpakken blijkt bij het schokkend belabberde optreden van The Sex Pistols. ,,Waarom spelen we in een circustent? Zijn wij soms een circusact?, vraagt de gezette vijftiger Johnny Rotten retorisch, en hij slaat de spijker op de kop. God Save The Queen heeft nog nooit zó zakelijk geklonken.

Drie nachten lang wordt er ook volop gedanst, op beats van internationale topdj’s als Erol Alkan en Sven Vath. De hokjesgeest ontbreekt: liefhebbers van beats en fans van gitaarrock komen dit weekeinde vaak samen, ondermeer bij het optreden van Junkie XL.
Tom Holkenborg mag dan tegenwoordig in Los Angeles wonen en zich vooral richten op muziek voor computergames, als dj blijft hij in Nederland bij de festivaljeugd onverminderd populair. Holkenborg lijkt zich dat zaterdagavond terdege te realiseren: vrijwel continu staat hij met zijn handen in de lucht.

Ook N.E.R.D., het vehikel van vrouwenmagneet Pharell Williams trekt zo’n breed publiek. De peperdure miljoenenact werkt zich opgefokt door een setlist vol zouteloze rock meets rap. Een geluk voor de dames: Williams trekt zijn T-shirt met Spongebob al snel uit om met vrouwelijk schoon een podiumdansje te doen.

Voor zoveel euforie kunnen de groepen op de afsluitende zondagavond niet zorgen. Maar Editors en vooral het IJslandse Sigur Ros maken op het podium wel indruk.





Naar de top van deze pagina